Virtual Revolution

Dinsdagavond was er op Canvas een documentiare genaamd ' Virtual Revolution'.


Ik was aan het beeld gekluisterd. De systemen die zich, letterlijk, achter de schermen afspelen zijn echt gek.

Laat ik beginnen bij een kleine onschuldige truc die internet met je uithaalt.


Kennen jullie dat? Lekker rondsurfen in webshops, en dan onderaan zie je 'People who liked this also liked ...'. Kwestie van te zeggen, als je dit product mooi vindt dan moet je onderstaande items ook wel goed vinden dus laat in je winkelmandje die handel!


Of wanneer je in google een zoekterm ingeeft krijg je rechts een kolom met commerciële links die te maken hebben met jouw zoekterm. Als je bijvoorbeeld een puur informatieve tekst zoekt over acné krijg je een link van dermatologen en producten tegen acné aangeboden, in de hoop dat ze je als klant weten te strikken. Dat je die zoekterm misschien voor andere doeleinde ingeeft kan je computer natuurlijk niet weten.


Google is gratis, maar de reclame die we voor ogen krijgen, en de eventuele drang om iets te kopen is de prijs die we betalen.


Op zich niet zo dramatisch, maar het valt wel op dat wij vanaf onze computer in een perfecte winkel gezet worden.

Wist je trouwens
dat veel marketing bedrijven via cookies ( kleine bestanden die ze je opsturen waardoor ze jouw pc en zijn activiteteiten kunnen blijven volgen) jouw zoektermen kunnen bijhouden en je zo gerichte reclames kunnen sturen?


Stel dat je heel vaak rondsurft naar allerlei zaken omtrent digitale fotografie. Dan krijg je ogenschijnlijk toevallig een uniek aanbod voor een fototoestel in je mailbox.

Klinkt wel makkelijk, maar er is een keerzijde.


Als je alle zoektermen eens samenlegt is het helemaal niet zo moeilijk te achterhalen wie ze ingegeven heeft, en dan zijn er serieuze vragen rond privacy.


Een Engelse journalist slaagde erin om enkel met een lijstje zoektermen en een telefoongids de identiteit te achterhalen van degene die ze ingevoerd had.


Doordat je veel zoektermen in eigen buurt ingeeft ( bijvoorbeeld de openingsuren van de dichtsbijzijnde H&M) en omdat je misschien eens surft naar de site van je sportclub kan achterhaald worden dat jij dat geschreven hebt.


Naast die algemene zoektermen geef je er echter ook heel wat in die ronduit privé zijn. Bijvoorbeeld een jong meisje die informatie zoekt over de pil, iemand die homo is en steun zoekt bij anderen over de manier waarop hij zich kan 'outen', of over enge ziektes die je hebt maar waar niemand wat vanaf weet...


Als de marketeers willen kunnen ze heel veel van je privéleven te weten komen en misbruiken.

En wie nu zegt ' Ja maar die marketeers zullen dat niet doen, ze zijn bij wet verplicht om dat privé te houden.' heb ik nog een leuk weetje.


Informatie vergaren en opslaan is niet gevaarlijk op zich , zolang die informatie in goede handen blijft. Maar de geschiedenis toont ons dat zelf onschuldige informatie dramatische gevolgen kan hebben.


De Nederlandse overheid bijvoorbeeld verzamelde destijds gegevens over het geloof van haar burgers.

Goedbedoeld, men wou iedereen een geschikte begrafenis geven conform zijn geloof.

Maar ... toen kwam Hitler. En zo'n lijstje van alle joden was uiterst handig.



Snap je?

Het was maar een simpele enquête, heel onschuldig, tot ze in foute handen viel.

Een papieren lijst viel nog te verbranden. Wat op internet staat blijft voor eeuwig voortsluipen en is praktisch onwisbaar.


Denk maar aan alle dode mensen die nog dagelijks vriendschapsverzoeken krijgen via Facebook.


Kortom, een documentaire die je moet gezien hebben! Zeker als je vaak rondsurft of zelf een blog hebt.