Mister Romance and the 'not-valentinesday'

Mijn vriend en ik houden beiden stiekem wel van een snufje romantiek.

Een lekker dagje of weekendje weg samen, gezellig op restaurant, of gewoon thuis samen naar een film kijken.

Hoewel we beiden van dergelijke couple quality time houden hebben we toch een grondige hekel aan valentijn.

Plastic rozen en schreeuwerige hartjes en de ' couple quality time' die als een verplicht nummertje wordt opgevoerd.

Ik ben er haast zeker van dat het commerciële aspect van valentijn moet uitgevonden zijn door een eenzame nerd die dacht dat, als hij maar genoeg lelijke knuffelberen kocht, hij misschien ooit wel eens van grond zou gaan.

Anyhow, op valentijnsdag verwacht ik niet dat m'n vriend plots een doosje tevoorschijn tovert met een last-minute crappy uitgekozen cadeautje.

We zijn het er beiden over eens: wij vieren valentijn op onze eigen manier.

Op een datum die we beiden niet kennen, want het moet een verassing blijven en we geven ons geld niet uit aan de commerçe maar aan iets wat we echt willen doen/geven aan onze liefste.

Zo kreeg mijn vriend al enkele keren totaal out of the blue een pakje van me waar dan een cd inzat die net uitgekomen is en die hij graag zou hebben.

Of reden we compleet onverwacht naar de kust om daar op restaurant te gaan eten.

Een poos geleden was het mijn beurt om in de watten gelegd te worden.

Ik zat op school, ik moest maar een halve dag, en kreeg telefoon van mijn vriend.

Hij stelde voor om eens te gaan shoppen naar Gent. Hij wou me eens trakteren zei hij.

Dat was op zich al een leuk cadeau, ik bedoel, hallo, een vent die voorstelt om te shoppen op een doordeweekse dag.

Toen we een brasserie hadden uitgezocht om een spaghetti te eten haalde mijn vriend plots een doosje tevoorschijn. ' Ik heb nog iets voor je'

Ik herkende het doosje meteen, het was onmiskenbaar de verpakking die juwelenontwerpster Lise Mommaerts gebruikte.

*slik*

Ik had al vele keren voor de etalage van de juwelier gestaan. Kijkend naar die prachtige juwelen.

Twee jaar geleden kreeg ik al eens een paar oorbellen, en sindsdien was ik al aan het sparen voor de bijpassende ketting.

Maar telkens ik het geld dan had kreeg ik het niet over mijn hart die ketting dan toch te kopen, dan leek ze plots weer te duur.

En nu lag die ketting daar.

In een doosje.

Totaal onverwacht, en een simpele brasserie kreeg ik de beste 'not-valentinesday' ever.

Blijkbaar had hij die doos al een hele tijd in zijn jaszak verstopt, en had hij het allemaal goed geregeld om mij te doen geloven dat hij aan het werk was terwijl hij eigenlijk een dag vrijaf had genomen.

En ik ben er zeker van, hadden we die hele dag beleefd op 14 februari dan was het grootste deel van de magie vast verdwenen.

Hoe zit het bij jullie?

Doen jullie mee aan de valentijnhype in februari of mag het ook een anti-valentijnsdag zijn in pakweg oktober?