Verslag: een dagje Maastricht

Hoewel we van plan waren een hele dag in Maastricht te vertoeven besloten we last minute toch een tussenlanding te maken in Maasmechelen Village.

Jaja, de plaats waar je kan losgehen op de luxemerken.

Tot mijn stomste verbazing was die Dolce & Gabanna winkel er niet meer?

Nog stommer was mijn verbazing toen bleek dat er nooit een D&G winkel in Maasmechelen Village was geweest in de eerste plaats?

Qué?

Waar had ik dan de laatste keer zo leuk wezen outletshoppen? Want ik heb me de D&G écht niet ingebeeld!

De puzzelstukjes vielen in elkaar toen mijn sweetiepie me erop wees dat we de vorige keer naar Roermond waren geweest. En niet naar Maasmechelen.

Plots besef ik dat ik ooit op Twitter bij hoog en bij laag had lopen beweren dat er een D&G winkel in Maasmechelen was.

Afgang? Iemand?

Maar soit, nadat we elk een leuke jeansbroek hadden gescoord en we een enorm crappy 'belegd' broodje hadden gegeten trokken we verder naar Maastricht.

( belegd tussen aanhalingstekens, want in Maasmechelen Village zijn de kleren misschien outlet, maar de broodjes zijn het ook, zonder groentjes en niet knapperig, bah)

In Maastricht zelf sleurde ik vriendjelief meteen mee naar de Sephora in V&D.

Ik moest en zou mijn Benefitgoodies gaan scoren.

Tot mijn grote verbazing waren de prijzen van alle Benefit producten veel duurder dan op internet te lezen was.

De 'Some kind a gorgeous' foundation die ik op het oog was reikte boven de 30 euro uit.

Dat is zowat mijn psychologische drempel voor make-up. Eens daarboven moet het echt wel al 100% mijn gedacht zijn.

En mijn gedacht was het niet.

Serieus, ik swatchte de foundation  op mijn hand en rook een walm die me serieus deed denken aan play-doh.

Jakkes, play-doh op mijn velletje smeren? No thanks! Zeker niet voor die prijs!

Toen ik kordaat wou wegstappen van de Benefit stand hield een verkoopster me tegen.

' We hebben ook nieuwe spulletjes van Benefit, blablabla ... *Maaike luistert niet*'

Ik bedankte vriendelijk, dat ik niet op zoek was naar highlighters of iets dergelijks, maar het mens liet me niet gaan, ze bleef doordrammen.

Uiterst irritant, want ik haat het als ik gezien wordt als een wandelende jackpot die misschien geld gaat rondstrooien.

Op dat vlak was de Sephora in Parijs handig, je maakt gewoon duidelijk dat je moeilijk Frans spreekt en ze laten je met rust. :p

Dan maar naar Douglas.

Een heel andere, veel aangenamere, ervaring daar.

De verkoopsters lieten me gerust, maar waren wel aanwezig en toe  ik een vraag stelde over de prijs van een product bleef het gewoon bij het antwoord op mijn vraag, niet een verdere uitleg die me tot kopen moet aanzetten.

Daar kocht ik een compactpoeder/foundation en oogpotlood van het voor mij onbekende merk ' BiYu' ( Be you).

We kuierden verder rond, ontdekten de rest van de shoppingstraten, .. en plots kwamen we in een straat die er niet uitzag als een shoppingstraat.

Geen uithangborden, geen etalages, ..

Tot mijn oog viel op een raamsticker ' Christian Louboutin'.

Wat?

Hmmm, even naderbij bekijken.

En jawel!

Dit simpele rijhuis met bescheiden etelage herbergde de enige echte Christian Louboutin schoenen!

Zwarte lakleer en de onmiskenbare rode zolen. Ik heb ze in het echt gezien!

Mijn vriend moest er wel om lachen.

Dat al die make-upjes bij V&D me minder happy maakten dan het windowshoppen in dat bewuste straatje.

Max Mara, Dior, D&G, this was the real stuff, ... ( en the duur stuff too :p)

We sloten de dag af met een lekkere smoothie bij V&D, waar ik uiteindelijk, toen ik zag dat de vervelende verkoopster er niet meer was, toch nog gauw een oogpotlood van Bourjois ging kopen, het was 25% korting, dat kon ik niet laten liggen natuurlijk.

Ik heb nog geen foto's gemaakt van de spulletjes, het weer is echt te donker vandaag.

Die hebben jullie nog tegoed.