Vrijwilligerswerk, niet zo vrij als je denkt

De laatste tijd zit ik in een soort identiteitscrisis.

Waarbij ik me mateloos erger aan mezelf als ik m'n tijd verpruts met banaliteiten als televisie kijken.

Ik wil graag NUTTIG zijn. Iets betekenen. 

Er zijn al genoeg apathische tamme zetelhangers . Ik ben altijd al een dromer en een DOENER geweest. Er zijn mensen die mijmeren over dingen die ze zouden willen , ik ben degene die de koe bij de horens vat en er dan ook meteen werk van maak. ( tot grote ergernis van manlief als ik me de zoveelste hobby aanmeet die ik dolgraag eens wil proberen) . 

Recent bedacht ik dat ik vrijwilligerswerk wou doen. 

Echt meedraaien in een organisatie, helpen waar ik kan , in plaats van alleen maar 'melkkoe' te spelen die steunkaarten koopt en nooit ziet waar het geld gespendeerd wordt. Ik wou 'midden in de actie' zitten, en mensen ontmoeten, concreet helpen. 

Helaas stoot je dan als voltijds werkende vrouw op een immens grote muur! 

Vrijwilligerswerk is blijkbaar niet iets dat je één avond in de week, of één dag in het weekend kan gaan doen.

Het is iets voor gepensioneerden en voor werklozen, met uren midden in de werkweek die gelijk staan aan een halftijdse job waarvoor je eigenlijk al een half CV moet hebben en een selectie procedure doorstaan. 

Opvallend ook,  van de meer dan 10 lokale organisaties die ik contacteerde kreeg ik er maar bij één gehoor.

De anderen namen na ettelijke keren proberen op verschillende tijdstippen de telefoon niet op. Nemen niet de moeite om na 2 weken te antwoorden op een mail.

Nochtans puilen brochures en websites uit van warme oproepen voor vrijwilligers, maar dat is blijkbaar één grote 'make believe' wereld .

Ja, het is arrogant van me, maar ik had echt verwacht dat ik met open armen onthaalt zou worden, dat ze op me zouden zitten wachten hebben. 

Blijkbaar zijn er eigenlijk in praktijk te veel vrijwilligers  ( althans hier in mijn streek, in grote steden ligt dat wellicht anders) .

Ik kan het niet onder stoelen of banken steken. Ik ben teleurgesteld. 

M'n man vond dat vrijwilligerswerk een dom idee ' Dat ze eens hun plan trekken, je kan de wereld niet verbeteren, jij met je melig gedoe altijd .' en ik was razend op hem. ' Als iedereen zo denkt! Je dan gaat de wereld inderdaad niet verbeteren nee! '. En nu moet ik hem met hangende pootjes gaan toegeven dat ik eerlijk gezegd niet eens vrijwilligerswerk kan vinden. 

Ik heb voor m'n betaalde jobs nog nooit zoiets meegemaakt. Ik ben sinds m'n afstuderen nog nooit werkloos geweest. Begrijpe wie het begrijpe kan. 


Mensen die wensen te reageren op dit artikel: bespaar me namen van organisaties waar ik wou kunnen aankloppen, ik heb er m'n buik even van vol.