Kneusjes van de asociale media

Oh wat heb ik er toch m'n plezier in. De vele Facebook groepen waar je een bende vrouwen bijeen zet en het meteen heibel is.

Zonet zag ik weer iets moois passeren op m'n tijdlijn.

Een dame had een t-shirt voor haar 10-jarige dochter gepimpt met de woorden ' I'm a bitch but i'm not your bitch' met een welgemeende fuck you vinger erbij.

En dit trots in een DIY groep gegooid.

Uiteraard kwamen daar ook negatieve reacties op, over het algemeen zelf beleefde reacties genre ' ikzelf zou m'n dochter dat niet aandoen maar je hebt het technisch wel mooi gedaan.' 

De dame die het het gepost ging totaal over de rooie ! 

Jullie zijn asociaal ! Hoe durf je zomaar kritiek geven! Ik zet dit niet online om negatieve commentaar te krijgen!


Ik moest er enorm om giechelen. Los van het feit of ik dat soort t-shirt goedkeur of afkeur voor een 10-jarige . 

Laat 'het internet' nu echt de laatste plaats zijn waar je van kritiek bespaard blijft. En als je niet tegen kritiek kan is foto's op facebook plaatsen emotionele zelfmoord. 

Het ging zelf nog verder ....


"Al die mensen die op facebook iets negatiefs durven schrijven zijn de oorzaak van grote pestproblemen in de wereld."


Hmmm ....

Sommige pestverhalen zijn echt de oorzaak van een rotzak en dan  is er oprecht sprake van een slachtoffer. Maar anderzijds zijn er zeker en vast ook 'pestverhalen' waarbij het zogenaamde slachtoffer eigenlijk een kneusje is met niets van emotionele weerstand.


Ik zag het als leerkracht op school genoeg.

Er waren echt ettertjes die zich asociaal gedroegen en écht pesten. Die moesten inderdaad aangepakt worden.

Anderzijds waren er veel 'normale' kinderen, die eens een puntje van kritiek gaven in het genre 

' Ik vind jouw pennenzak niet zo mooi, groen is een lelijke kleur.'

,Kind 1 kan zo reageren :  'Tjah;  ik vind hem wel mooi. Gelukkig voor jou dat jij een rode hebt dan, als je groen niet zo mooi vindt'  

Kind 2 kan reageren met te huilen en te jammeren ' Juf, ik wordt gepest !'


Dat verschil in reacties zie je ook bij volwassenen. het aantal mensen dat met waardigheid kritiek kan aanvaarden is uiterst dun gezaaid. 

Daarmee wil ik niet zeggen dat je zomaar op je kop moet laten kakken door alles en iedereen, maar je moet wel beseffen dat er nu eenmaal zoveel meningen zijn en dat je niet kan verwachten dat iedereen altijd akkoord met je is. 


Is de sleutel tot een fijne wereld dan je kritiek voor jezelf houden? Dan loop je , ongeacht je gesprekspartner, niet het risico iemand te kwetsen. 

Ja en nee.

Ja, soms moet je gewoon even op je tong bijten, zeker op momenten dat je woedend bent, want dan zeg je al gauw te grove dingen waar je spijt van kan krijgen. Als je op voorhand al weet ' Ok, wat ik nu ga zeggen is grof.' dan zwijg je beter. 

Neen, je mag gerust een mening hebben en moet jezelf niet onderdrukken omdat iemand anders potentieel een kneusje is. Als je die mening op een beleefde wijze kan uiten is het zeker OK om ze te geven. Niemand heeft ooit wat bereikt in z'n leven door apathisch meningloos steeds maar ' ja mooi' te knikken.  Steeds weer je woorden inslikken zou op de duur heel gefrustreerde mensen teweeg brengen en dat duurt maar tot zolang het vatje vol is en de boel ontploft. Meningen geven is een onbewuste uitlaatklep.


Moraal van het verhaal: ga bij jezelf je 'kneusjesgehalte' eens na en als je stiekem nogal snel op de teentjes getrapt bent is dat erkennen al een eerste stap in het opbouwen van een emotionele weerstand. Her zal je sterken in je schoenen laten staan en ook gelukkiger maken op lange termijn.

Want niemand is graag degene die ongelukkig wordt van interacties die minder vlot lopen dan gehoopt.