De meest geruisloze verjaardag ooit

Ik ben nooit het type geweest dat heel erg 'into' verjaardagen is.

Er zijn mensen die een weekje voor ze jarig zijn al twitteren en Facebook updaten  ' Nog 7 daagjes tot m'n B-Day!' . Kwestie dat niemand het kan vergeten.

Zelf doe ik daar allesbehalve aan mee, M'n geboortedatum is zelf niet zichtbaar in m'n facebook profiel ( kwestie van de valse gelukwensen van mensen die een heel jaar niet tegen je spreken maar je die dag miraculeus wel blijken te kennen in te dijken ) . 

Daarbij komt nog dat m'n mama en ik op dezelfde dag jarig zijn, en dat zij nu de symbolisch belangrijke leeftijd van 50 jaar heeft bereikt.

Alle feestelijkheden die gepland stonden waren in het kader van haar verjaardag ( wat ik helemaal niet erg vond, voor de duidelijkheid, want ik heb ook plezier gehad aan de ballonvaart en het etentje dat we hebben gedaan) , en dat maakte dat de aandacht van mij afgeleid was. 

Het weekend erna werd mijn kant van de familie verwacht op een babyborrel, en m'n man zijn familie moest grotendeels naar een communiefeest. Een drink werd bijgevolg weer uitgesteld.

En nu ondertussen is het 'moment' al lang voorbij. Is het wat idioot om er alsnog een feestje van te maken.

Het rare is dat ik daar zelf op zich helemaal geen probleem mee heb, tot anderen vragen beginnen te stellen ...

' Wat heb je cadeau gekregen van je man?' 


Euhm ...   Niks. Ik koop me doorheen het jaar spullen die ik graag heb en heb dus niet specifiek iets speciaals dat ik wil voor m'n verjaardag. We hebben trouwens een gemeenschappelijke rekening, dan is dat 'cadeautje krijgen' al een heel andere regeling dan wanneer je nog echt aparte rekeningen hebt.

Telt de tas koffie die hij me heeft gemaakt 's ochtends? 

'En voor de rest? Geen cadeautjes?'

Oh jawel, m'n zus heeft iets van knutselgerief gekocht dat ik nog graag wou, heel attent van haar, want ze moest er speciaal voor naar een specifieke winkel.  ( en stiekem verwacht ik ook wel nog een cadeautje van de schoonzus, maar we hebben nog niet kunnen afspreken )

'Wat heb je gedaan hé voor je verjaardag?'


Goh niks eigenlijk, jarig zijn op een maandag is niet echt ideaal, zeker niet als zoonlief een helse nacht had waardoor je de werkweek al moe begon. 



Als je op die vragen antwoord zie je de mensen kijken met een soort medelijden.

Alsof ik een dutske ben ... 

En als ik heel eerlijk ben ... vind ik het zelf ook wel wat zielig.

Ik had verwacht dat ik zo een 'minimalistische verjaardag' wel cool zou vinden.

Maar hoewel ik de cadeautjes helemaal niet mis en er geen belang aan hecht mis ik wel het samenkomen en een aperitiefje drinken. Of iets kleins gaan eten met m'n ventje in een simpele brasserie , of een uitstapje maken zoals naar de sauna voor de gelegenheid. 

Want hoewel we een heel fijn weekend hadden gehad voor mama's verjaardag voelde het toch anders ..  Ik had alles zelf geregeld (en er best een hoopje stress van gekregen). Het is toch fijner als anderen iets voor je regelen en jij het die dag maar lekker mag ondergaan. Het is ook een soort 'tonen dat je om de jarige geeft' als je iets organiseert , hoe klein ook.  ( hiermee geef ik geen steek naar m'n man, het is mijn eigen fout, ik had het namelijk van de daken geschreeuwd dat al die poespas niet nodig was) 

Doen alsof m'n verjaardag niet gebeurd is valt me vreemd genoeg zwaarder dan verwacht.

Een minimalistische verjaardag zonder materiële zaken kan ik perfect hebben, maar een stoïcijnse zonder emotie en gevoel erin ... Nee, dat doe ik volgend jaar toch wat anders ...